ورزش سنگ نوردی ( Sport climbing )

دیوار نوردی یکی از رشته های سنگ نوردی است که عبارت است از صعود چند مرحله‌ ای با ابزارگذاری به بالای دیواره‌های مرتفع چندین طول طناب که معمولاً به زمانی بیش از یک روز نیاز دارد.

دیوار نوردی خود دارای انواع متفاوتی از قبیل صعود مصنوعی و صعود کلاسیک است این سبک‌ها از لحاظ نوع حمایت‌های میانی و میزان اتکای صعودکننده به ابزارها یا توان بدنی خود از هم متمایزند. پارک ملی یوسیمیتی یکی از مشهورترین مکان‌های دیواره‌ نوردی می‌باشد.
سنگ‌نوردی اسپورت :

سنگ‌نوردی اسپورت عبارت است از صعودهای کوتاه (میانگین ۲۵ متر) با کمک طناب از زمین، که صعودکننده تنها به توان بدنی خود متکی می‌باشد.

بولدرینگ(Bouldering) :
صعود مسیرهای بسیار کوتاه (تا ۱۵ حرکت) ولی بسیار تکنیکی و مهارتی در بولدرینگ حمایت با طناب انجام نمی‌شود و در عوض از تشک‌های مخصوص استفاده می‌شود.
سنگ نوردی سالنی :
سنگ نوردی سالنی (که نام رسمی آن صعودهای ورزشی است) در ابتدا تلاشی برای شبیه سازی سنگ نوردی اسپورت در طبیعت بود که به تدریج به رشته‌ی ورزشی مستقلی تبدیل شد.

دیواره‌های سنگ نوردی سالنی از جنس فایبر گلاس یا چوب هستند گیره‌های مصنوعی به وسیله‌ی پیچ و مهره روی این دیواره‌ها نصب می‌شوند این رشته ورزشی در حال حاضر تحت نظر فدراسیون جهانی صعود های ورزشی به نام IFSC فعالیت می‌کند.
سه رشته‌ی اصلی صعودهای ورزشی عبارت اند از:
سرطناب : سرطناب یا “سختی مسیر” عمده ترین رشته ی سنگ نوردی سالنی است. در این رشته فرد مسیری روی دیواره بلند را صعود می کند و در حین صعود طناب متصل به هارنس (صندلی صعود) را یک به یک در حمایت های میانی (اسلینگ) می اندازد امتیاز فرد با تعداد گیره هایی که گرفته‌است مشخص می شود.
سرعت : در رشته ی سرعت، فرد مسیر سرعت استاندارد تعیین شده توسط فدراسیون جهانی روی دیواره ی ۱۵ متری را با حمایت از بالا به سرعت صعود می کند. رکورد جهانی در قسمت مردان در حال حاضر ۵٫۶۸ ثانیه است.

بولدرینگ(Bouldering) : همانند بولدرینگ طبیعی فرد مسیر های کوتاه و مهارتی را روی دیواره صعود می کند. حمایت با طناب انجام نمی‌شود و صعود کننده روی تشک می افتد.

در رقابت های بولدرینگ بر خلاف سرطناب فرد می تواند بیشتر از یک تلاش روی مسیر داشته باشد امتیاز فرد با تعداد مسیر های کامل شده و تعداد تلاش های لازم مشخص می شود.

ورزش سنگ نوردی ( Sport climbing )